artikelen

Vraag
Mijn man, met wie ik 23 jaar getrouwd was, is vijf maanden geleden overleden. We wonen in Nederland, alles was van ons samen. In 2004 maakte hij in Nederland zijn laatste testament. Op papier is 1/10e deel voor mij en 9/10e deel voor de drie kinderen, maar de notaris in Nederland liet mij weten dat alles toch voor mij is en dat de kinderen moeten wachten tot mijn dood.
Met de verklaring van erfrecht (ik heb dat woord vaak in jullie rubriek gelezen) ging ik naar onze gestor in Torrevieja. We hebben in die plaats een vakantiehuis van plm. € 150.000,-. Die gestor heeft toen overal in Spanje voor gezorgd. Maar het huis staat nu op naam van mij en de kinderen. Zij hebben alle drie in Spanje 30% van de helft op hun naam.
Hier moest dat zo en het is gunstiger, wanneer ik doodga (volgens de gestor).
Ik ben pas 55 en de kinderen zijn 18,19 en 21 jaar. Wat kan of moet ik doen, iedereen om mij heen roept iets anders. In Nederland is wel alles op mijn naam gekomen overigens.

Antwoord
Hoewel uw gestor waarschijnlijk heel veel weet van gemeentelijke belastingen, mogelijk van arbeidszaken en/of van auto’s op naam overschrijven, is hij
niet de aangewezen beroepsbeoefenaar om een testament en vervolgens een “Verklaring van Erfrecht”, beide stukken conform Nederlands recht opgesteld,
te beoordelen. Ook de Spaanse notaris is normaal gesproken niet bekwaam om een document, afgegeven in overeenstemming met Nederlands recht, uit te leggen.
Nu gaan we de fout –want er is een fout gemaakt- herstellen. In de Spaanse akte, door middel waarvan u de nalatenschap van uw echtgenoot aanvaardde, diende alle goederen aan U toegedeeld te worden. U kunt met het oog op de correctie de volgende stappen zetten.
a.   Legt u uw Nederlandse notaris uit, waar het (in Spanje) fout gegaan is.
b.   Vraagt u hem/haar een aanvullende notariële verklaring, waarin uitdrukkelijk vastgesteld wordt, welke de uitleg van het testament van uw overleden echtgenoot had moeten zijn.
In die verklaring staat dan (als conclusie) dat alle goederen aan u toegedeeld dienden te worden. Daar kan de notaris nog enkele zinnen aan toevoegen, om zeker te zijn dat zijn Spaanse collega-notaris en de “registrador” begrijpen, wat de bedoeling is.
Eenmaal in het bezit van die “notariële verklaring”, voorzien van een apostille en een beëdigde vertaling, wendt u zich tot de Spaanse notaris en vraagt hem
een akte op te stellen, waarin de eerdere notariële akte (dus die waarin een onjuiste conclusie getrokken werd) hersteld wordt.
Vervolgens presenteert u de nieuwe akte met een nieuwe aangifte bij de successie-belasting, en nadat u dat loket gepasseerd heeft, bezorgt u de stukken bij het eigendomsregister.
c.  De registrador zal vervolgens de gewijzigde inschrijving in zijn boeken doorvoeren, waarna u als enig eigenaar van de woning ingeschreven zult zijn.

Separaat komen we terug op de suggestie inzake “gunstiger voor de kinderen voor later”. Indien u nu 90 plus zou zijn, kunnen wij ons verplaatsen in de gedachte van de gestor, maar hij heeft –weliswaar te goeder trouw- een fout gemaakt. Want, drie kinderen, die in het begin van hun volwassenheid medezeggenschap hebben over het aan u toebehorende huis, is geen aanrader.
Denkt u eens aan toekomstige relatiepatronen van die kinderen, want nogmaals, “mede-eigenaar” zijn  betekent “medezeggenschap” hebben. Met name een “koude kant” heeft in het verleden vaak bijgedragen tot “ruzie in de tent”!
Of stel u voor dat u over vijf jaar genoeg heeft van Spanje, of dat u het huis wil verkopen om er een appartement voor terug te kopen. Aan al die handelingen dienen uw kinderen mee te werken en bij verkoop hebben ze recht op een deel van de opbrengst. Dit was zeker niet het plan dat uw echtgenoot voor ogen had!